Een paar jaar geleden had ik een jongetje op de groep die de hele dag vroeg: Wat is dat? Wie is dat? Heel begrijpelijk, maar soms ook heel vermoeiend. Op een middag (midden in de zomer) gaat de telefoon op de peutergroep. Zodra ik de telefoon neerleg hoor ik: Wie was dat? Door de drukte van deze dag werd ik een beetje geïrriteerd. (Ja heel slecht, maar ik ben ook maar een mens) Een beetje kortaf zegt ik: “SINTERKLAAS” Ik zie de andere kinderen een beetje verschrikt en opgewonden tegelijk reageren: Ohhh Sinterklaas!!! Tegen een meisje van drieënhalf zeg ik. Had jij Sinterklaas ook willen spreken? Met een blij gezichtje zegt zei: Jaaa…
Op dat moment zei ik dat ik Sinterklaas wel terug zal bellen. Ik pak de telefoon en bel mijn man. Goedemiddag Sinterklaas, hebt u het erg druk vandaag? Hier zit namelijk een meisje die u heel graag zou willen spreken. Sint stelt haar allemaal vragen. We zien haar knikken en horen haar praten. Ik ben in uw land geweest, Sinterklaas. In Grancanaria . Heerlijk om naar haar te kijken en fantastisch om te horen hoe er een schitterend gesprek ontstaat tussen deze peuter en Sinterklaas.